We wtorek zapadnie decyzja w sprawie płacy minimalnej. Od pierwszego stycznia najniższe wynagrodzenie ma wynosić 3383 złote, a minimalna stawka godzinowa – 22,1 zł. W lipcu ma nastąpić druga podwyżka. Jak do proponowanych kwot odnoszą się pracownicy, a jak pracodawcy? O tym Iwona Wysocka rozmawiała z Markiem Lewandowskim, rzecznikiem „Solidarności” oraz Cezarym Maciołkiem, prezesem Grupy Progres.
– Proponowane kwoty są z punktu widzenia pracowników nie do przyjęcia. Rozporządzenie obejmuje nie tylko płacę minimalną, ale też wzrost kwoty bazowej dla państwowej sfery budżetowej oraz waloryzacji renty i emerytur. Będzie też dotyczyć kwestii, która jest dla nas szczególnie niezrozumiała, czyli odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Kwota bazowa odpisu ma być zamrożona. „Solidarność” domaga się 3500 w pierwszej transzy i 3750 w drugiej transzy. One muszą odbyć się w dwóch transzach. Jeśli inflacja przekracza 10 proc., to podwyżka płacy minimalnej musi odbyć się dwa razy w roku. To, co proponuje rząd, to minimum ustawowe, poniżej którego nie może wzrosnąć płaca minimalna. Toczą się usilne negocjacje. Mam nadzieję, że ta kwota będzie znacząco wyższa – podkreślał Lewandowski.
– Biorąc pod uwagę cel inflacyjny a rzeczywistość, podwyżka wydaje się jak najbardziej zasadna. Procentowo jest to jedna z najwyższych podwyżek, jakie miały miejsce w ostatnich latach. Sytuacja zmienia się bardzo dynamicznie. Sam model przyjmowania waloryzacji i aktualizacji dwa razy w roku powinien zagościć na stałe. Takie rozwiązania stosują organizacje i przedsiębiorstwa. Tak dużo dzieje się w gospodarce w kontekście inflacji i stóp procentowych, że dzisiaj musimy przede wszystkim skrócić ten interwał czasu. To dobry kierunek, aby spotykać się i raz do roku analizować sytuację w dwóch takich okresach. Czy to dużo czy mało? To zależy od sytuacji poszczególnych firm. Najbardziej dotknie to firmy o niskiej produktywności – ocenił Maciołek.
ua