Z informacji portalu Prawo.pl wynika, że dla wielu firm praca zdalna stała się wymówką dla wymiany kadr na młodszą, bo starsza nie radzi sobie z urządzeniami do komunikacji. Czy rzeczywiście jest to duży problem? O tym Iwona Wysocka rozmawiała z Barbarą Rusowicz, wykładowcą i ekspertem HR, oraz Joanną Staniszewską, prezesem Youll pl.
– To na pracodawcach spoczywa obowiązek dostosowania się do panujących warunków, de facto podążają za nim pracownicy. W sytuacji, gdy elastyczny jest tylko pracodawca, a pracownik nie ma woli się dostosować, to mamy problem. Pytanie: czy pracodawca zapewnia pracownikowi możliwości do dostosowania się, np. oferuje szkolenia? Pracodawcy zależy na tym, by dalej prowadzić biznes w bardzo niepewnej sytuacji. On odpowiada za to, by ten biznes przetrwał. Pracownik ma na to nikły wpływ. Może się oczywiście starać współpracować z pracodawcą, nie zawsze jednak tak się dzieje. Czasami, i nie są to rzadkie przypadki, pracownicy wykorzystują fakt, że nie są kontrolowani przy pracy zdalnej i nie pracują – powiedziała Joanna Staniszewska.
– Firmy i pracownicy, z którymi rozmawiam, nie podpisują nowych umów i porozumień zmieniających związanych z pracą zdalną. To nie do końca jest w naszym prawodawstwie udokumentowane. Nie spotkałam się z tym, żeby były jakieś problemy. Co więcej, pracownicy twierdzą, że są bardziej wydajni, pracując w domu, ponieważ swoje obowiązki muszą wykonać, a odpada cała część interakcji z innymi. Widzę natomiast inne niebezpieczeństwo: pracodawcy przy okazji COVID-u mogą sobie wymienić pracowników lub dać wypowiedzenie zmieniające, które oferuje inne obowiązki i niższe wynagrodzenie. Pracodawca ma prawo dobierać sobie kadry. Biadolenie jest mało efektywne. Trzeba pomyśleć, co pracownik powinien robić w tej sytuacji. Pamiętajmy, że zwalnia się pracowników niezaangażowanych – zauważyła Barbara Rusowicz.